SÜYEMEN

Raşit Aşki Özkırım


Canık betli, az mıyık,
Közcükleri bek kımık,
Manlayı ken, hem çıkık,
Tatarnı bek süyemen.

Ergenekonda bolgan,
Altın Ordu’dan kalgan,
Çiğitlikmen atalğan,
Tatarlığım süyemen.

Doğudan atka mingen,
Güçmen zorluknu yengen,
Cavnı cürekten etken,
Öz tatarnı süyemen.

Boran bolup sel olğan,
Alplerde arslan urğan,
Acunda Han tanılğan,
Tatar seni süyemen.

Öz soyum tatarlığım,
Canım, kanım barlığım,
Kaydasın Erhanlığım,
Men seni bek süyemen.

Kıdırdım colğa tüştüm,
Yurttan yurtka avuştum,
Çok yollardan adaştım,
Öz yurnu bek süyemen.

Azavdan bir cekirdim,
Çonğarda pek sekirdim,
Salğırdan bir suv içtim,
Kırım seni süyemen.

Kerişte saban aydap,
Yalı’da alma saylap,
Çatırğa atım baylap,
Atay yurdum süyemen.

Kefede arba cektim,
Tav otuz sudak kettim,
Yaltağa cuvuk cettim,
Eşsiz yurtum süyemen.

Kezlevğe dertli bardım,
Cıllı balçıkka daldım,
Savlığım andan aldım,
Kırımnı men süyemen.

Bahçesaray, Akmescit,
Bilgi yoluna keçit,
Anda Ar binbir çeşit,
Kırım’nı bek süyemen.

Kay bir yağın anayım,
Kay barlığın sayayım,
Kay süyğümnü aytayım,
Dülber yurtum süyemen.

Kırımnın dört çevresi,
Mavi deniz bekçisi,
Cennetnin bir köşesi,
Tuvğan yerim süyemen.

Körmeğen tuyup süyer,
İçimen canıp küyer,
Körğen köz çaşlar töker,
Yeşil yurtnu süyemen.

Tışta kaldım cılayman,
Yurt yolların sorayman,
Ediğemni karayman,
Kırımnı ah!.. süyemen!

7 Ocak 1936
Raşit Aşki Özkırım, TURNAM,
İstanbul, Öz yayınevi, 21 mart 1965.

Zavallı Türük

zavallı türük, bahtsız tuvgan,
senin de cıldızın tın bermiy urgan.

keçmişin aytmayım, közlerim iye,
tarihin açmayın, cüregim küye.

cavlarnın koluna tüştü mü sarayın,
karardı, silindim cıldızlı ayın..

arabı, acemi yalancı dostun,
neçün sen olarnı koşuda ozdun.

bir sürü düşmanın, uçun düşmanın.
bira deb içerler zavallı kanın.

paşalar, agalar, o hanım beyler,
bir talay esirik, kolunda neyler..

colundan ettiler, dogru colundan,
tilinni aldılar karuvsuz kolundan..

cahilsin özünnü anlayamadın.
özünnü körüb de cılayalmadın..

barbarsın: her yerde özünni aşadın,
cavlarga balların aşatıb caşadın..

cadlarnın kaşına urulgan edin,
cadlarnın tahtına kurulgan edin..

senin de bar edi atadan kalgan,
karvulu bir tilin, aşılmaz kalkan.

altı yüz cılda tek kışnı kördün,
altı yüz cılda kaltırab cürdün..

osmanlı devleti ne yalan bir söz!
ne yanlış köreeken karuvsuz bir köz..

devletin senin zavallı türük.
yüzlerce yıllar acı öksürük!

bir künçük kelir de uyanırmekensin?
öz tuvgan tiline dayanırmekensin?

karaman çobanı, o adsız yörükler,
onmangan kişiler, kerçekçi türkler.

turarmekenler kurtuluş körüp,
türükçe aytıp, türkçe ökürüb.

bu künün karangı, menimkidayın,
kün bata, kar cava beklegensayın..

kabe’de başkası kur’an’nı algan,
peygamber bir deren yukuga dalgan..

mescidler tozlana, örümcek üre,
minberni körülmez kurtçuklar kemire,

bir urum uzakda tarihin yaza,
“barbarlar tarihi” adını kaza..

bir osal süyünç bar, avcılar betinde,
tizilşib turalar kiyiknin çetinde.

bir menmen uzakda duvannı etken,
tuvganın, seninmen ölümge ketken.

bir menmen kolumnu kökke köterib,
“ümüt”ke ölmez deb ümütler berib.

bir menmen cılacak yaz, kış, bahar..
bir menmen, kardaşın, men “pis tatar!


Bekir Sıdkı Çobanzade

VATAN ÖZLEMİ

Canlar sınıq, başlar töben, ölüdayın sarğayıp,
Mañray-mañray cüremiz, bir qozudayın mañrayıp.
Yüz otuz cıl içinde tap negizinden cığılıp,
Çilday tozdıq, darqadıq, cat-cav qaldı sığayıp.

Qaysı taşnı köterip qarağanda astında
Babayımnıñ bir parça süyeginden bar anda.
Toprağıñıñ, taşıñıñ qurbanıman, Vatanım,
Oğurıñda tökülsün bir avuççuq al qanım!

Küldürmege yüziñni süye-süye can berip
Ödemesem aqqıñnı, men ne için tuvğanım?
Anayıma ant içtim yeşil curtqa barmağa!
Can tenimden çıqqance, cavdan açuv almağa!

Şevki Bektöre

Caşlık başka musibet, avesli koymay,
Ölecekmen dünyanın zevkına toymay.

Caşlık başka bir kelir, eki kelmez,
Kaytgıp kelip dünyanın zevkın sürmez.

Çınlap çınçı tuvulman, çınlasam yalmam;
Çınçılarga baş koşup karap ta kalmam.

Ah dedim, vah dedim tizimni kaktım,
Kimden körüyüm, yok eken bahtım.

Ah di, vah di cürer de ölermiz,
Cer bavuru suvuktur, tönülermiz.

Eki Kara koçanay emdi anasın,
Cayrap catkan çeçeknin ber manasın.
Eki Kara Koçanay, tüsleri kunduz;
Cayrap catkan çeçeknin manası yıldız.

Peygamber Efendimiz kadım baskan,
Kudretinden eşyanı çıpsiz askan.

Cetegen yıldız Ülker’den kaber sora,
Ten mezarga kirgende can kayda tura?

Bu ne kadar süyüşmek, bır görüşte,
Ya eren bar soyunda ya ferişte.

Molla tuvul kartbabam, erensız soyum;
Kayda bolsa çaraşır fidan boyum.

Tögerek yıldız töbemde, Ay karşımda;
Türlü kasavetler bar garib başımda.

Cevabından zar boldum, koralmayman,
Bir tüsünü bermesen cüralmayman.

Muzaffer Kırımtay