MASAL : Yalancı
Bir zamanda bir padişalıqta bir kup altın tapqanlar. Padişa:
– Kim yalan söylese, bu kup altın onıñ olsın, – degen.
Men o padişalıqqa yahşı bir yalan söyleyim dep bardım.
Ayttım:
– Men bu yıl qarpız bostanı ekken edim. Bir qarpıznı keskende, pıçağım
qarpız içine tüşti de ketti. Qarpıznıñ içine ozüm de kirdim. Ne qadar
qıdırsam da, pıçağımnı tapıp olamadım.
Padişa menim yalanımnı diñlegen soñ:
– Olucıdır, – dedi.
“Olucıdır” degen soñ, men altınnı alamadım. Bir yalancı daa keldi. O:
– Bu yıl bir hıyar bostanı ekken edik. Er hıyarnıñ boyu biñ arşın, eni beş
yüz arşın oldı. Bu hıyardan kopür yasadıq, onıñ ustünden şu qadar araba
keçti, lâkin hıyar kene de mayışmadı, – dedi.
Padişa oña da:
– Olucıdır, – dedi.
Altınnı bu yalancı da alamadı.
Şimdi bir yalancı daa keldi. O:
– Qapısta bostanı ekken edim. Bir qapıstanıñ tübini leskernen ne qadar
qazsaq da, onı yerinden qıbırdatamadıq, – dedi.
Padişa bu bostancığa da:
– Olucıdır, – dedi.
Ondan soñ bir yalancı daa kelip:
– Elli dane armut ağaçımız bar edi, er armut eki pud yigirmi sekiz funt
keldi, – dedi,
Padişa oña da;
– Olucıdır, – dedi, altınnı bermedi.
Bu şeerde fuqare bir adam bar edi. Bu
fuqareni yalancı dey ediler.
Bu fuqare evlene. Evlene amma, qorantasını keçindirip olamay. Kuñde bir
tilim otmek qazansa, onı qarısınen bolüp aşaylar, qazanmağan kunü aç
oturalar.
Bir kuñ qarısı oña:
– Biz evlenmezden evel seniñçün yalancı dey turğanlar. Eger sen kerçekten
yalancı olsañ, bar, padişağa bir yalan ayt da, şu kup altınnı mında al da
kel, – dey.
Fuqare barmay, kene bir tilim otmek qazanmaq peşinden yüre. Yüre amma,
qazanalmay. Qarısı oña er kuñ:
– Bar, bir yalan ayt da, altınnı alıp kel, – dey.
Eñ soñu fuqare qarısınıñ sözünden çıqmay. Qarısı oña ayta-ayta zavallını tap
bezdirgen.
Bir kuñ fuqare:
– Yahşı, barayım, – dep, qoş qulaqlı bir kupni arqasına urdı da, padişağa
ketti.
– Selâm aleykum, – dey.
– Aleykum selâm, – dediler.
Fuqare kupni padişanıñ ogüne qoyıp, oña:
– Menim babam bir zengin adam edi. Siziñ babañız menim babamdan bu kupnen
qırq kup altın alğan edi. Siz, babañıznıñ babama olğan borcunı maña
qaytarıñız, -dedi.
Padişa ne aytmağa bilmedi. “Olucıdır” dese, fuqarege qırq kup altın
qaytaracaq. “Yalan” dese, tapılğan kup altınnı fuqarege berecek.
Eñ soñu padişa:
– Yalan! – dep bağırdı.
Padişa “yalan” degen soñ, fuqare tapılğan kupni altınnen beraber arqasına
yüklendi de, evine ketirdi.
– Muratlı muradına irsin! Muratsız marum qalsın!
—
http://www.vatankirim.net/bahcesaray/bulten.asp?sayi=23&yazi=15
Yıldız Dergisi’nden
* * *
Masal : “Yalan” [ Bahçesaray , Eylül-Ekim 2003, Sayı 23 ]
Kırım Türkleri Kültür ve Yardımlaşma Derneği
İstanbul Şubesi
www.kirimturkleri.com