Dosmambet oğullarını İstanbula göndermiştir okumaları için, Güzel bir türk kızına aşık olan oğlu artık Osmanlı saflarında Nogayları tedip edecek ordunun içinde çıkagelir ve gece karanlığında Dosmambetin güçleri ile karşılaşırlar, Nihayet Kosay ölür, Dosmambet bunu şiirinde şöyle dile getirir
Azav “da adamın kahramanı
Ben diyen
Azav Oğlu Er Dosmambet
Kosay’ından sonra
Kendi bağrını kemirsin.
Bugünde ki ben kendim
Kendi elimi
Kendim kestim, ne yapayım?
Dosmambet Şaşkındır/Acılıdır/Yaralıdır/İhanete uğramıştır. düşmanı dindaşıdır, savaştığı oğludur, olmaz olan olmuştur, bulutsuz yağmur yağmıştır, çeliksiz kılıç kesmiştir, öz oğlunun ölümü kendi elinden olmuştur.
Azavlı er Dosmambet kendi söyler:
Azav, Azav dediğim
Al-i Osman padişahının yurdu imiş!
Bizim karşılaştığımız “düşmanlar”,
Düşman değil
Göz kamaştıran yiğitler imiş!
Din-i islamı doğru imiş.
Ne bileyim ben kendim
Bulutsuz yağmurun yağdığını,
Çeliksiz kılıcın kestiğini.
Ve ardından Dosmambetin bence şiirlerinde ki en acıklı kısmı olan hem Kazaklarda hem Nogaylarda ortak bölüm olan, Ben ökinmem diye nakaratlaştırdığı Togay,Togay,Togay,Su diye başlayan çayırlara ve sulara ben pişman değilim diyerek yaşlı gözlerini gururla silip haykırdığı bölüm gelir
Savaşlar içinde geçen hayatını sorgular ve savaşın kendisi için düğün gibi olduğunu söyler nihayetinde pişman değilim diye haykırır
| TOGAY, TOGAY, TOGAY SUV Togay, togay, togay suv, Togay kondım- ökinmen. Kolmagalı Ala balta kolga alıp, Toy başladım- ökinmen Tobırşıgı biyik yay salıp, Duşpan attım- ökinmen. Togm sırtlı nar yegip, Köş köşirdim- ökinmen. Tuv kuyrıgı bir tutam Tulpar mindim- ökinmen. Tuvgan ayday torlatıp, Tuvlıga kiydim- ökinmen. Al şımıldık işinde, Zerli orındık üstinde, Tulamşagm tögildip, Ârüv süydim- ökinmen Büginden son ökinmen, Ökinmestey bolğanman, Er Mamaydıñ aldında, Şahid keştim ökinmen! | ÇAYIR ÇAYIR ÇAYIR SU Çayır, çayır, çayır su, Çayıra kondum, pişman olmam. Dışbükey Ala balta ele alıp, Düğüne başladım, pişman olmam uçlarının topuzu büyük yay salıp, Düşmana attım, pişman olmam. Kasnak sırtlı deve koşup, Göç göçürdüm, pişman olmam. Kısır kısrak kuyruğu bir tutam Cins ata bindim, pişman olmam. Doğan ay gibi ördürüp, Tolga giydim, pişman olmam. Al perde içinde, Altınlı yatak üstünde, Saç örgülerini omzuna döktürüp, Güzel sevdim, pişman olmam Bugünden sonra artık pişmanlık bilmem. Pişmanlık bilmez oldum artık, Er Mamay’ın önünde, (Onu) Şahit tuttum/yemin ettim pişman olmam!.. |