16. Yüzyılda yaşayan Nogaylı cıravı Dosmambetin durumu, acısı çok çetindir, Osmanlı Nogayların o bölgeye yerleşip ordan ayrılmamalarını istemektedir, Osmanlının Nogaylardan istediği bir duvar olmalarıdır, içeriye gelip yerleşmelerini istemez, istediği canlı kalkan olmalarıdır, buna karşın Nogaylar özgür bir hayatın insanlarıdır, özgürlük yolunda hem Rus kozzaklarına karşı hemde Osmanlı karşı savaşım vermeleri gerekmektedir, Aynı dini İslam dinini paylaştığı İstanbulun kendilerine bakışını kabullenememektedir. Şiirinde İstanbul ile Azavı karşılaştırır Azavın daha üstün ve güzel olduğunu belirtir, oda oğullarını İstanbula göndermiştir okumaları için, Güzel bir türk kızına aşık olan oğlu artık Osmanlı saflarında Nogayları tedip edecek ordunun içinde çıkagelir ve gece karanlığında Dosmambetin güçleri ile karşılaşırlar, Nihayet oğlu Kosay Dosmambetin kendi elinden ölür, Dosmambet bunu şiirinde şöyle dile getirir
Azav “da adamın kahramanı
Ben diyen
Azav Oğlu Er Dosmambet
Kosay’ından sonra
Kendi bağrını kemirsin.
Bugünde ki ben kendim
Kendi elimi
Kendim kestim, ne yapayım?
Dosmambet Şaşkındır/Acılıdır/Yaralıdır/İhanete uğramıştır. düşmanı dindaşıdır/kandaşıdır, savaştığı oğludur, olmaz olan olmuştur, bulutsuz yağmur yağmıştır, çeliksiz kılıç kesmiştir, öz oğlunun ölümü kendi elinden olmuştur.
Kosayına oğluna yanar, yüreğinin yangısını cıra döker
- Косай – KOSAYАрсланбек Султанбеков – ARSLANBEK SULTANBEKOV tuşa dokunarak yırı indirin
KOSAYIM On segiz tolmay, sen örlendin, Ay tuvıl kün sayın türlendin, May gülli, sâvleli bürlendin Kupşaktm körki edin, Kosayım. Dosmambet atayın saga dep, Şıcımlı arkanman yeteklep, Kulınlay östirip sak etlep, Argımak mindirtti iyertlep. Kekelin östirip sak etlep Yolıkkan kaz sağa eğlenip, Salamı örmet pen ses berip, Kararday âlli edin, Koşayım. Atanız dav etip Türklermen, Vayranlı susı bar keplermen, Duşpannın ol yengen eplermen. Yetpedin sol alge, Kosayım. Yarannan şıbırgan kızıl kan, Erenlik nişanı, örlik dan… Köz yas pan tolgan sesli an, Küydirdi anandı, Koşayım. Seni men dayım da izlermen Şıdarman, yanıkka tözermen, Duşpannan kaygıdı kizlermen, Kamırm ken bolsm, Koşayım. Kosayım erlik pen yan berdi, Halkının atagın örledi, Yaylagan duşpanga bermedi, Türklerdin küspeni, Kosayım. Kanınnm ar tamşı sanına, Nogaylı el-halkm damına, Atan man Eşeyin öş alar, Duşpanlar kevdesi tavlanlar | KOSAYIM On Sekiz dolmadan sen kalktın, Ay değil her gün değiştin, Yağ çiçekli, şuleli açıldın. Kıpçakın güzelliği/süsü idin, Kosay’ım. Dosmambet baban sana diye, Dizginli urgan ile gezdirip, Yavrulayıp(?tay gibi) büyütüp dikkat edip, Cins ata bindirtti eyerletip. Perçemini büyütüp dikkat edip, Soyulmuş kaz seninle eğlenip, Selamında hürmet ile ses verip, Niyet gibi iradeli idin, Kosay’ım. Babanız davalaşıp Türkler ile, Hayranlık saygı uyandıran şekillerde, Düşmanını o yenmiş rahatlık ile. Yetişmedin o vaziyete, Kosay’ım. Yarandan sızan kızıl kan, Erenlik nişanı, yüce şeref… Göz yaş ile dolan sesli avaz, Yaktı ananı, Kosay’ım. Seni ben daima ararım Sabrederim, yanığa tahammül ederim, Düşmandan kaygıyı gizlerim Kabrin geniş olsun, Kosay’ım. Kosay’ım erlik ile can verdi, Halkının şanını yüceltti, Malik olan düşmana vermedi, Türklerin arzu etmesi, Kosay’ım. Kanının her damla sayısına, Nogaylı er halkın duvarına, Baban ile Eşey’in öç alır, Düşmanların gövdesi yuvarlanır |
20th December 2011, Unknown tarafından yayınlandı